'Geek Love' کاترین دون فقط ممکن است رمان بزرگ هزاره است

چیزی که به طور محسوسی در مورد کارناوال نگران کننده است وجود دارد : این فضایی است که باعث ایجاد رمز و راز و جادو می شود. که خطر و تاریکی و تعلیق را بیرون می آورد. حتی اصطلاح شناسی کلمه - یک فستیوال یا جشنواره جشن خیرخواهی قبل از عید. نمونه ای از مفرح کردن ، جشن گرفتن یا نقاب زدن. نمونه ای از اغتشاشات بیش از حد a la a 'کارناوال خشونت' - به بالقوه چیزی که مظنون است ، اشاره دارد. از دوره کلاسیک ادبی Ray Bradbury Something Wicked This Way تا فصل چهارم داستان ترسناک آمریکایی ، کارناوال همیشه مکانی بوده است که همه چیز فقط کمی ... خاموش است.

این در حالی است که باعث می شود کارناوال ها برای بسیاری از افراد به خانه تبدیل شوند: مهم نیست که شما کی باشید یا از کجا آمده اید ، می توانید در مجریان سیرک که آتش می خورند ، شمشیر می خورند ، یا خود را خم می کنند ، راحتی و همبستگی پیدا کنید. به اشکال غیر طبیعی. و پس از آن ، مطمئناً ، این پهپادها وجود دارد که مردم با در آغوش گرفتن - و تسویه حساب - عجیب و غریبهای بدنی یا ناهنجاریهای جسمی ، نام و زندگی می سازند. با دیدن آنها ، شما نیز به عنوان انسان قابل مشاهده و پذیرش هستید.

این جهانی است که رمان Geek Love در سال 1989 از کاترین دون در 1989 باز می شود و در نهایت باز می شود. دان نمی داند کتابی که یک دهه برای نوشتنش داشته است ، 30 سال بعد ، یک کلاسیک فرقه ای خواهد بود - و چگونه می تواند او داشته باشد؟ هیچ کس که نوشتن رمان بزرگ آمریکایی را آغاز کند ، واقعاً چنین کاری نمی کند. اما Geek Love یک کلاسیک بی انتهاست که اهمیت آن تنها در سه دهه از زمان انتشار آن رو به رشد است. این گریه به نبرد در برابر انطباق فرهنگی است، عظیم و شاعرانه F * شما CK به استانداردهای پدرسالار - و کسانی که مبارزه به حمایت از - که هر کسی که یک مرد سفید پوست با یک کار یقه سفید نیست احساس کمتر از ارزش، کمتر از اعتبار ، کمتر از انسان.

Geek Love داستان Aloysius و Lily 'Crystal Lil' Binewski ، سفر "Carnival Fabulon" و مهمتر از همه فرزندانشان است. وقتی اوقات در نمایش کارناوال سخت گیر شد ، آلوسیوس (آل) و لیل تصمیم گرفتند با پرورش دادن نمایش شخصیت خود ، مجموعه ای از اقدامات جدید را معرفی کنند.

این یک فریاد نبرد علیه انطباق فرهنگی است ، عظیمی و شاعرانه از شما با معیارهای مردسالاری.

لیل از طریق حشره کش های با دقت مورد بررسی و دوز ، مواد شیمیایی رادیواکتیو و داروهای تفریحی متفرقه ، فرزندان خود را به دنیا می آورد: آرتی ، "پسر آبی" با بغل به جای بازو و پاها. Iphygenia و Electra ، دوقلوهای پیوسته. جوجه ، که دارای قدرت telekinetic است. و المپیا ، راوی ما ، کوتوله آلبینیو. هر کودکی همانطور که آل دوست دارد به آنها بگوید "طراحی شده" بود ، و همانطور که لیل می گوید ، برکت خود را با بیشترین هدیه از والدینشان "طراحی کرد": "توانایی ذاتی برای بدست آوردن زندگی فقط با بودن خود."

اگرچه در نهایت در سال 1967 از تحصیل خارج شد ، دون در دانشکده آلم ، دانشکده رید در پورتلند ، اورگان حضور یافت و در سال 1975 پس از مسافرت به اروپا در پورتلند مستقر شد. باران ، سبز و گل رز رز همه در رمان و در بهترین خاطره های دهه 20 من برجسته است. عمیق ترین کراوات که همیشه مرا با رمان دان متصل می کند ، بررسی اشیاء متعلق به آن است.

من 31 ساله هستم ، هزاره از طریق و از طریق آن. مجموعه ای از آمار و ارقام و عبارات بی روح وجود دارد که در مورد نسل من نوشته شده است - ما تنبل هستیم ، حق داریم ، خود جذب می شویم ، عمدتا بدهی داریم ، در زیرزمینهای والدین خود زندگی می کنیم ( دو مورد آخر غیرقابل انکار هستند. برای بسیاری از ما صادق است ) - اما هیچ کس نگران وجودی افراد در نسل من نیست ، به نظر من ، بهتر از Paul Angone ، خالق All Groan Up : "درست وقتی که هزاره بود نوبت به دست گرفتن رویای آمریکایی گرفت. در چهره ما منفجر شد. "

پرداختن به پیامد آن انفجار ، از نظر بسیاری از اعضای نسل های بالاتر ، ما را به مزاحمت هایی تبدیل کرده است: ما فرسوده و کم هزینه هستیم. ما وام نمی گیریم و بچه نداریم. ما بیش از هر زمان دیگری کار می کنیم بدون اینکه هیچ وقت پا در یک دفتر برویم. ما نیز ممکن است فرار کرده و به سیرک بپیوندیم.

در زمانی که بسیاری از هزاره ها خودمان را در مکان های بسیار متفاوتی - حرفه ای ، جغرافیایی ، عاشقانه ، مالی - از آنچه تصور می کردیم می یابیم ، چند مورد بسیار راحت تر از غرق شدن به دنیایی هستند که "عادی بودن" فاجعه است.

پرداختن به پیامد آن انفجار ، از نظر بسیاری از اعضای نسل های بالاتر ، ما را به آزار و اذیت تبدیل کرده است.

من مطمئن نیستم که امروز "عادی" به چه معنی است. شکاف بین جایی که نسل هزاره در آنجاست و بقیه کشور فکر می کنند که باید در آن قرار بگیرند بسیار نگران کننده است: هزاره امروز صاحب خانه های کمتری هستند ، درآمد کمتری دارند و بدهی های عمیق تری نسبت به بسیاری از Boomers دارند. ما علیرغم تحصیل گسترده تر ، اولین نسل بعد از رکود بزرگ هستیم که نسبت به کسانی که پیش روی ما بودند بدتر شده اند .

من از یک خط طولانی از پیشخدمت های کوکتل آمده ام. اصالتاً اهل رنو ، نوادا ، مادرم ، خواهرش و مادرشان یک سینی نوشابه داشتند. مادربزرگ من تا اواسط دهه 80 با بزنگاه برخورد می کرد و در حالی که عمه من و مادرم در اواخر دهه 20 خود صنعت مهمان نوازی را ترک کردیم ، تمایل به کار درگیر اجتماعی ، جسمی خواستار ، فکر کردن روی پاهای شما به همین ترتیب از رگهای من عبور می کند. عملکرد و یک اشاره از دوره های فوق طبیعی از طریق Binewskis. من وقتی 17 ساله بودم در رستوران ها کار کردم و از 22 سالگی شروع کردم به بارگیری ، و اکنون در 31 سالگی نمی توانم تصور کنم بخشی از این صنعت نیستم .

اما قرار نبود آن طور پیش برود. مثل اکثر والدین (بیشتر افراد خوب ، به هر حال) زندگی من می خواست زندگی من ساده تر ، آسان تر و راحت تر از زندگی آنها باشد. آنها زندگی برای من می خواستند که شامل شیفت های 13 ساعته و جوراب های فشرده سازی یا نگرانی در مورد چند نکته من در این هفته نبود. من ، مانند بسیاری از هزاره ها ، فقط لیسانس لیسانس ندارم ، اما گاهی اوقات نمی توانم به دلیل تعقیب در دفتر گوشه ای یا حیاط زندگی نه به پنج نفری ، احساس یک آدم آزاده کنم.

و با این حال ، درست مانند المپیا ، آلبینیسم ، کوتوله گرایی ، و پشت پرده خود را به عنوان موقوفات ذاتی و دوستدار در دنیایی که بیش از حد با "هنجارها" دیده می شود ، من از ناآشنایی خود با دنیای نه به پنج ، خراشهای درپوش بطری من و ... لذت می برم. من همیشه وقتی در میان جمع می شوم پشت سر شما می گویم . تعداد زیادی از ما رستوران های حرفه ای - چیزی شبیه به 12 میلیون نفر - وجود دارد که واقعاً یک خرده فرهنگ تلقی شود ، و صنعت میهمان نوازی بیش از حد درگیر فعالیت های اجتماعی ، آگاهی پایداری و آموزش است تا در هر مکانی در نزدیکی یک تالاب باشد ، اما ما هستیم. خوشبختانه از بسیاری جهات متفاوت است.

ما لکه های کارناوال نیستیم ، اما ما یک نژاد خاص هستیم ، و Geek Love باعث می شود که با هم احساس کاملی داشته باشم.

من بهترین پشتیبان خودم هستم وقتی پشت میله هستم. این جایی است که من یاد گرفتم به غرایز خود اعتماد کنم ، جایی که به من اجازه داده شد از اشتباهات درس بگیرم ، جایی که افراد بالقوه را در من می دیدند و می گفتند ادامه دهید . اینجاست که ، از بسیاری جهات ، من نه تنها به آنچه می توانم انجام دهم ، بلکه چه کسی هستم ، ارج می نهم. درست مثل آرتی و دوقلوها ، جوجه و المپیا.

و اگر این باعث می شود من یک آدم مزاحم باشم ، همینطور باش.